Δέκα χρόνια μετά την ένταξη της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην ΕΕ οι δύο χώρες πλήττονται από τη μαζική φυγή εξειδικευμένων εργαζόμενων με προορισμό πιο προηγμένες χώρες του εξωτερικού.
Η νέα του ζωή ξεκίνησε το 2009, δύο χρόνια μετά την ένταξη της πατρίδας της στην ΕΕ. Η ρουμάνα γιατρός Έλενα Ιωάννα Μπράικου προσελήφθη τότε από την κλινική Σαριτέ του Βερολίνου, τη μεγαλύτερη στη Γερμανία. «Είχα καλή ποιότητα ζωής στη Ρουμανία, αλλά ήταν σημαντικό για εμένα να αποδείξω ότι μπορώ να τα καταφέρω από το μηδέν σε ένα καλύτερα οργανωμένο περιβάλλον», λέει η ρουμάνα γιατρός στην DW. Σήμερα δεν σκέφτεται να επιστρέψει στη χώρα της, λέγοντας ότι«στη Γερμανία εργάζεσαι μεν πολύ περισσότερο, έχεις όμως και περισσότερες δυνατότητες εξέλιξης».
Τέτοιες ευκαιρίες προσδοκούσε και η Άννα Ντιμιτρόβα όταν μετανάστευσε στη Γερμανία πριν από 20 χρόνια. Η 40χρονη σήμερα γυναίκα είναι μια από τις κορυφαίες μάνατζερ με μεταναστευτική καταγωγή στη Γερμανία. Στόχος της ήταν να σπουδάσει Οικονομία των Επιχειρήσεων. Σήμερα είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του ομίλου Vodafone.
Ελλείψεις εξειδικευμένων εργαζόμενων σε Ρουμανία και Βουλγαρία
Η ρουμάνα γιατρός Έλενα Ιωάννα Μπράικου βρήκε μια θέση εργασίας στην Κλινική Σαριτέ του Βερολίνου
Χιλιάδες νέοι και νέες από τη Βουλγαρία επιχειρούν να βαδίσουν σήμερα στα χνάρια της Άννα Ντιμιτρόβα. Σύμφωνα με στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας Statista, το 2015 ζούσαν στη Γερμανία πάνω από 225.000 βούλγαροι πολίτες, πολλοί εκ των οποίων διέθεταν κατάρτιση που ξεπερνούσε τον μέσο όρο. Κι ενώ η γερμανική αγορά εργασίας επωφελείται από αυτήν την κατηγορία μεταναστών, ο απολογισμός για τη Βουλγαρία είναι δυσάρεστος. Η Βουλγαρική Επιστημονική Επιτροπή εκτίμησε ότι σε πέντε έως δέκα χρόνια από σήμερα η χώρα θα εμφανίσει έλλειμμα περίπου 400.000 εξειδικευμένων εργαζομένων.
Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζει και η Ρουμανία, η οποία εισήλθε στην ΕΕ μαζί με τη Βουλγαρία το 2007. Ναι μεν οι δύο χώρες επωφελούνται από χρήματα που στέλνουν οι μετανάστες που εργάζονται στο εξωτερικό, ωστόσο η έλλειψη εξειδικευμένου δυναμικού γίνεται ολοένα πιο αισθητή. Περισσότερο από όλους πλήττεται ο ιατρικός τομέας. Περίπου 43.000 γιατροί και φαρμακοποιοί έφυγαν από τη χώρα τα τελευταία δέκα χρόνια. 5.000 εξ αυτών εργάζονται στη Γερμανία.
Το«brain drain»του ενός,«brain gain»του άλλου
Η Άννα Ντιμιτρόβα μετανάστευσε στη Γερμανία πριν από 20 χρόνια – σήμερα είναι μια από τις πιο επιτυχημένες μάνατζερ με μεταναστευτική καταγωγή στη χώρα
Εκροή ολοένα περισσότερων γιατρών παρατηρείται και στη Βουλγαρία. Η χώρα των επτά εκατομμυρίων κατοίκων έχει σήμερα μόλις 28.000 γιατρούς. Επτά χρόνια πριν ανέρχονταν σε 35.000. Κι ενώ Ρουμανία και Βουλγαρία ατενίζουν το μέλλον με ανησυχία, χώρες όπως η Γερμανία επωφελούνται από τη μετανάστευση ανατολικοευρωπαίων εξειδικευμένων εργαζόμενων. Braindrain (εκροή εγκεφάλων) για τους μεν, braingain (εισροή εγκεφάλων) για τους δε.
«Χωρίς γιατρούς από τις ανατολικές χώρες δεν θα υπήρχε σήμερα ιατρικό προσωπικό σε ορισμένες περιοχές της Γερμανίας», λέει στην DW ο Ζαλίντ Σεχουλί, διευθυντής της γυναικολογικής πτέρυγας της Κλινικής Σαριτέ. Ο γεννημένος στο Βερολίνο γιος μαροκινών μεταναστών επενδύει στο στοιχείο της πολυπολιτισμικότητας στην κλινική του.
Σύμφωνα με νέα μελέτη του ΟΗΕ, περί τα 3,4 εκατομμύρια Ρουμάνοι εργάζονται στο εξωτερικό. Ο πληθυσμός της Βουλγαρίας συρρικνώθηκε σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Μετά τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις του 1989 περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Βούλγαροι εγκατέλειψαν τη χώρα τους. “Αυτή η μετανάστευση έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στη βουλγαρική οικονομία, διότι σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για εξειδικευμένους εργαζόμενους με υψηλή κατάρτιση”, τονίζει στην DW ο Μίτκο Βασίλεφ, πρόεδρος του Γερμανοβουλγαρικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου.
Ένα νέο… «χαράτσι» καλούνται να πληρώσουν 150.000 ελεύθεροι επαγγελματίες σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Πρόκειται για προκαταβολικές εισφορές για το 2017, οι οποίες θα φτάνουν στο 37,95% στο φορολογητέο εισόδημα του 2015, τις οποίες θα πρέπει να πληρώσουν αυτόν τον μήνα δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί, συμβολαιογράφοι και φαρμακοποιοί.
Το ελάχιστο όριο εισοδήματος για τον υπολογισμό των εισφορών διαμορφώνεται στις 7.033 ευρώ και σε αυτό υπολογίζεται:
- Εισφορά 20% για την κύρια σύνταξη
- Εισφορά 6,95% για ασθένεια
- Εισφορά 7% για την επικουρική
- Εισφορά 4% για το εφάπαξ
Το 37,95% θα καταβάλουν όσοι έχουν εισόδημα από 0 έως 7.033 ευρώ. Για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 7.033 ευρώ υπάρχει έκπτωση εισφορών, η οποία υπολογίζεται κλιμακωτά και όχι στο συνολικό εισόδημα. Οι εκπτώσεις αυτές θα ισχύσουν έως το 2019 και από το 2020 θα καταργηθούν.
Όπως αναφέρουν σημερινά δημοσιεύματα, ο τρόπος υπολογισμού της έκπτωσης οδηγεί σε μείωση εισφορών που αναλογεί στη διαφορά από τις 7.033 ευρώ έως τις 13.000 ευρώ και σε κάθε 1.000 ευρώ από αυτό το ποσό και πάνω.
Έτσι, σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας, ένας ασφαλισμένος με εισόδημα 13.000 ευρώ, δεν θα καταβάλει το 37,95% επί των 13.000 ευρώ, αλλά το ποσοστό της μείωσης (50%) θα υπολογιστεί στην εισφορά που αναλογεί στην κλίμακα εισοδήματος από τις 7.033 ευρώ έως τις 13.000 ευρώ. Δηλαδή: η έκπτωση του 50% θα πάει στην εισφορά που αναλογεί για τις 6.000 ευρώ, ενώ η συνολική εισφορά θα αποτελείται από το ποσό που αναλογεί έως τις 7.033 ευρώ και από το ποσό της εισφοράς που αντιστοιχεί στο εισόδημα των 6.000 ευρώ και θα υπολογιστεί με έκπτωση 50%.
Νέα κινητοποίηση σήμερα, στις 11 π.μ., έξω από το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, θα πραγματοποιήσουν οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση «Καρυπίδης».
Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν τον αγώνα τους απαιτώντας την πληρωμή των δεδουλευμένων τους και διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, κόντρα στα σχέδια της εργοδοσίας να τσακίσει τα δικαιώματά τους.
Αυτό επισήμανε, μεταξύ άλλων, μιλώντας στην εκπομπή «Στη δουλειά & στον αγώνα», που μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 FM, ο γραμματέας του ΜΕΤΑ Γιώργος Χαρίσης-στην εργασιακή ανασκόπηση του 2016 (σ.σ.: η εκπομπή μεταδόθηκε στις 31-12-16). Αναφερόμενος, δε, στην υπερφορολόγηση των πολιτών, όπως τονίζει, όταν μια οικονομία στηρίζεται στην υπερφορολόγηση του λαού, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του λαού, των εργαζομένων και της χώρας.
Φορολογία (00:17)
«Όταν μια οικονομία στηρίζεται στην υπερφορολόγηση του λαού, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της οικονομίας προς όφελος του λαού, των εργαζομένων και της χώρας», τονίζει ο γραμματέας του ΜΕΤΑ, σημειώνοντας παράλληλα τη φοροληστεία που σημειώθηκε το 2016, με αιχμή την έμμεση φορολόγηση, η οποία «ταξικά είναι σε βάρος των φτωχών λαϊκών στρωμάτων». Και αυτό να ξεκαθαριστεί, συμπλήρωσε, «για να μη μας λένε ότι κάνουν μια κοινωνική πολιτική με ταξικό πρόσημο. Βεβαίως,έχει ταξικό πρόσημο αλλά σε βάρος του κόσμου της εργασίας».
Με το δεδομένο της αύξησης της έμμεσης φορολογίας αλλά και της μείωσης του αφορολόγητου το 2016, αλλά και της αύξησης των εισφορών υπέρ υγείας στο ασφαλιστικό, αυτό που θα δούνε τελικά εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα είναι μια επιπλέον μείωση του εισοδήματός τους, πέραν των περικοπών που έχουν γίνει, επισημαίνει ο γραμματέας του ΜΕΤΑ. Επιπλέον, υπογραμμίζει, με την αύξηση της φορολογίας, θα πληγούν άμεσα οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες, οι επιστήμονες και οι αγρότες, που θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και θα εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους, βρισκόμενοι και αυτοί στον καιάδα της ανεργίας. Και ως μόνη λύση που θα έχουν θα είναι ο δρόμος της μετανάστευσης.
Ξεπούλημα δημόσιων αγαθών και περιουσίας (07:00)
«Όλα δίνονται κοψοχρονιά στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με στόχο -όχι απλά να εισπράξουν κάποια χρήματα για να τα δώσουν στους δανειστές- αλλά για ναεξυπηρετήσουν την ουσία των μνημονίων και των επιδιώξεων των δανειστών: όχι, δηλαδή, να εισπραχθούν μόνον αυτά που έχουν δώσει, αλλά και να δημιουργήσουν μιαεσωτερική αγορά στη χώρα μας, που θα έχει χαμηλό εργατικό δυναμικό, με τη δυνατότητα όλων όσοι έρθουν να “επενδύσουν” να έχουν “φθηνούς εργαζομένους, υποδομές που έχουν πάρει αντί πινακίου φακής».
Αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο Γ. Χαρίσης για το ξεπούλημα των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, όπως το Νερό, το αεροδρόμια, τα λιμάνια κτλ. Το κύριο, όμως, είναι πως «η χώρα μας θα έχει στερηθεί βασικών εργαλείων που τα χρειάζεται για την παραγωγική της ανασυγκρότηση. Διότι δεν μπορεί σε μια χώρα που έχει ξεεπουληθεί να μπορέσει εύκολα ο λαός της να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση προς όφελος των εργαζομένων και της κοινωνίας».
Άλλα αποσπάσματα από την εκπομπή που μεταδόθηκε στις 31-12-16:
Το θεατρικό έργο Δεύτερη φωνή των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, στο Θέατρο Αποθήκη, επικεντρώνει σε μια υβριδική μεσοαστική οικογένεια. Εκεί ακριβώς, στον πυρήνα μιας οικογένειας, εστιάζεται αντανακλάται και συμπυκνώνεται το δράμα μιας κατεστραμμένης κοινωνίας.
γράφει ο Κώστας Μποσταντζόγλου*
Πόσο θέλουμε και πόσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κατέβει στου κακού τη σκάλα; Πόσο διευκολύνεται, στην προσπάθειά του να μας αλώσει, ο φασισμός από τις προσωπικές μας επιλογές και τις νόρμες επιβίωσης που θέτει η σύγχρονη κοινωνία; Βλέποντας τη Δεύτερη φωνή των Θανάση Παπαθανασίου και Μιχάλη Ρέππα, στο Θέατρο Αποθήκη, αυτά τα ερωτήματα αιωρούνται ζητώντας μας να σκεφτούμε και να πάρουμε θέση.
Πολύ σωστά το συγγραφικό δίδυμο επέλεξε μια υβριδική μεσοαστική οικογένεια στο κέντρο της δράσης. Εκεί ακριβώς, στον πυρήνα μιας οικογένειας, εστιάζεται αντανακλάται και συμπυκνώνεται το δράμα μιας κατεστραμμένης κοινωνίας.
Υπάρχει η μάνα. Έχασε την ευκαιρία της επιτυχίας και προσπαθεί να επιβεβαιωθεί μέσω της επιτυχίας της κόρης. Μπρός στο όραμα της επιτυχίας, που ταυτίζεται με την οικονομική άνεση, δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα. Σπρώχνει την κόρη της να παραμερίσει κάθε ηθική αξία προκειμένου να “ανέβει”. Είναι διατεθειμένη να την πουλήσει σαν κομμάτι κρέας.
Υπάρχει ο πατέρας. Άβουλος. Στον κόσμο του. Κάποτε αγωνιστής, τώρα πια τσακισμένος από μια πραγματικότητα που τον ξεπερνάει, έχει συμβιβαστεί και είναι παιχνίδι στα χέρια της μάνας. Προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει τις ισορροπίες και συνέχεια αποτραβιέται για να έχει την ησυχία του.
Υπάρχει η κόρη. Ξέρει τις μηδαμινές καλλιτεχνικές της δυνατότητες και σκαρφαλώνει στο κρεβάτι – όχημα του ατζέντη, κουρασμένη, θυσιάζοντας την οικογένειά της στο όραμα μιας καλύτερης ζωής. Υπάρχει ο γιός της οικογένειας. Έχει σιχαθεί την υποκρισία, τους συμβιβασμούς, την ανυπαρξία προοπτικής και διαλέγει να συνταχθεί με τους μπαχαλάκηδες ή ακόμα και με τους φασίστες, χωρίς να έχει ιδεολογικό όραμα, αποφασισμένος να τα κάνει πουτάνα όλα.
Αυτός είναι ο στενός πυρήνας. Υπάρχουν και οι “ξένοι”. Αυτοί που δεν έχουν ίδιο αίμα. Απέναντί τους, η ενωμένη αγία οικογένεια διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη.
Υπάρχει ο σύζυγος της κόρης που είναι αφοσιωμένος στο παιδί τους που είναι άρρωστο και πασχίζει να κρατήσει μια γυναίκα που τυφλώθηκε από τα φώτα της ανύπαρκτης δόξας και τον βρίσκει “λίγο” για να στέκει δίπλα της. Αυτός και το παιδί του – που αποτελεί βάρος – θυσιάζονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Είναι οι παράπλευρες απώλειες.
Υπάρχει και ο ατζέντης. Ο χαρακτηριστικός αριβίστας. Κυνικός στο έπακρο. Τα μόνα που μετράνε γι αυτόν είναι τα κέρδη. Όλα πρέπει να υποταχτούν στην σκοπιμότητα της ανόδου και της δικής του ευχαρίστησης. Οι αρχές είναι για τα σκουπίδια.
Μέχρι το τέλος του έργου αυτοί οι άνθρωποι συνασπίζονται, αλληλοσπαράσσονται, προδίδουν και “μαχαιρώνουν” ο ένας τον άλλο. Το τέλος του δράματος τους βρίσκει όλους χαμένους. Σίγουρα αυτό το έργο είναι το πιο ώριμο του συγγραφικού δίδυμου. Παρουσίασαν στα μάτια μας μια πινακοθήκη χαρακτήρων που θαρρείς πως ανήκουν σε άτομα της διπλανής πόρτας. Γνώριμα.
Συνέλαβαν και αποτύπωσαν την εικόνα μιας κοινωνίας ερειπιώνα. Της δικής μας κοινωνίας της μεταπολίτευσης και αυτό μας αφήνει με θεόπικρη γεύση στο στόμα. Με χαρακτηριστική δεξιοτεχνία έγραψαν διαλόγους και μονολόγους και έπλεξαν μια ιστορία μέσα από τις ιστορίες των προσώπων τους που δεν κάνει “κοιλιά” σε κανένα σημείο. Δεν απέφυγαν κάποιες “τραβηγμένες” στιγμές, τις “μαζεύουν” όμως γιατί ξέρουν το πώς. Κάθε ατομική ιστορία τους είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αξίζει να περιμένουμε τα επόμενα έργα τους. Άφησαν υποθήκη που δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Ο Κώστας Μαρκουλάκης που σκηνοθέτησε τη“Δεύτερη φωνή”,παρέδωσε στο κοινό μια παράσταση με ρυθμό, σφιχτοδεμένη, σωστά τονισμένη, δουλεμένη εξαντλητικά στις λεπτομέρειες και στα ψυχολογικά προφίλ των ηρώων. Στα συν του ότι δεν προσπάθησε να εντυπωσιάσει και να ξιπάσει χρησιμοποιώντας κατά κόρον τις ευκολίες της σύγχρονης τεχνολογίας. Κράτησε το μέτρο. Δίδαξε σωστά τους ηθοποιούς που είχε στη διάθεσή του και πήρε απ’ αυτούς εξαιρετικά αποτελέσματα. Κυριολεκτικά ανέδειξε τις δυνατότητές τους.
Η μάνα – τέρας της Νένας Μεντή, δίνεται με νεύρο, ακρίβεια και συλλαμβάνει όλη την πολυεδρικότητα τού χαρακτήρα που υποδύεται. Το πάθος για επιτυχία μιας μικροαστής αποδίδεται απ’ αυτήν απολύτως πειστικά. Είναι θαυμάσια στα μικροαστικά της όνειρα, όσο και στη συντριβή τους. Άλλωστε η υποκριτική της αρτιότητα είναι γνωστή εδώ και χρόνια και δεν περιμένει τον δικό μου έπαινο. Επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά πως ανέβηκε στο σανίδι κουβαλώντας σπουδαία δώρα που μας τα μοιράζει απλόχερα.
Ο Γιώργος Ζιόβας, στο ρόλο του πατέρα, λιτός, χαμηλότονος, κάποιες στιγμές απόμακρος, ήταν ιδανικός. Κράτησε ως το τέλος με την ίδια ευαισθησία την τραυματισμένη αξιοπρέπεια αυτού που ηττήθηκε και προσπαθεί να κρατήσει με νύχια και δόντια ζωντανό ένα διάτρητο ιδανικό. Απέδειξε πως μπορεί να σηκώσει στους ώμους του “μεγάλους” ρόλους που κακώς, κάκιστα δεν του είχαν εμπιστευθεί ίσαμε σήμερα. Αποτέλεσε μεγάλο κέρδος για την παράσταση. Όσοι δεν παροικούν την Ιερουσαλήμ και δεν ξέρουν την πορεία του, θα εκπλαγούν ευχάριστα.
Η κόρη, της Δανάης Σκιάδη, ευαίσθητη σαν παρουσία και σαν πρόσωπο του έργου, είχε συνεχείς μεταμορφώσεις και μεταπτώσεις ανάλογα με τις σύνθετες πιεστικές ψυχολογικές καταστάσεις που αντιμετώπιζε. Παρακολουθούσε τις ανατροπές με την χαρακτηριστική ευκολία που έχουν θεατρίνες με χρόνια στο κουρμπέτι. Έχει το χάρισμα. Και είναι νέα. Με λίγη τύχη και πολύ δουλειά, θα γράψει το όνομά της με μεγάλα γράμματα στο θέατρο. Το μέλλον τής ανήκει.
Ο σύζυγός της Κωνσταντίνος Γαβαλάς, στον ρόλο του θύματος της οικογένειας κράτησε με άνεση τον δύσκολο ρόλο του, χωρίς να ξεπέσει στις ευκολίες του μελό. Ήταν αυθεντικός στην απογοήτευσή του μπροστά στο κακό που έβλεπε να έρχεται χωρίς να μπορεί να το αποφύγει. Δεν πέρασε απαρατήρητος. Έπαιξε με αυτοσυγκράτηση και εσωτερικότητα.
Ο γιός, Γιώργος Κάτσης, σε έναν αβανταδόρικο ρόλο, κρατήθηκε και απέφυγε τον βερμπαλισμό στο παίξιμό του. Ξέφυγε άνετα από τους σκοπέλους του εύκολου εντυπωσιασμού. Ήταν ίσως υπερβολικά μαζεμένος σ’ έναν ρόλο που σήκωνε εξάρσεις. Αξιοπρεπέστατος σαν παρουσία.
Ο ατζέντης, Δημήτρης Σαμόλης, χωρίς να αποφεύγει πάντα τη σχηματοποίηση, έδειξε αξιοσημείωτη ευελιξία μεταλλαγής στο θεατρικό του “κώδικα”. Σε έναν ρόλο που ήταν αντιπαθέστατος από τη φύση του, κατάφερε να μας αφήσει με μια αίσθηση συμπάθειας προς ένα κατά τεκμήριο ρεμάλι. Κι αυτό δεν είναι λίγο.
Το σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή, ήταν λειτουργικό, λιτό και μέσα στο πνεύμα του έργου. Το γυμνό μπετόν και η ημιτελής σκάλα χρησίμεψαν για να τονίσουν το γενικό ξεχαρβάλωμα των σχέσεων. Ίσως θα έπρεπε να αξιοποιηθεί ο γυμνός “επάνω” όροφος μεταφέροντας και εκεί κομμάτια της δράσης.
Τα κοστούμια που επιμελήθηκε η Ιωάννα Τσάμη, απλά και καθημερινά, έντυσαν αξιοπρεπώς τους “ήρωες”.
Η μουσική του Γιάννη Χριστοδουλόπουλου, υποβλητική στις στιγμές που έπρεπε, διακριτική όταν χρειαζόταν, τόνισε και συνόδεψε τις καταστάσεις. Δεν γνωρίζω ποιός έκανε τους φωτισμούς και τις προβολές, αλλά για μένα είναι άξιος ολόθερμων συγχαρητηρίων.
Τέλος οι βοηθοί του Μαρκουλάκη Μανώλης Δουνιάς και Έλενα Σκουλά, πρέπει να δούλεψαν σκυλίσια για να παρουσιαστεί αυτή η άρτια και ισορροπημένη παράσταση.
Αύξηση της θνησιμότητας και των επικίνδυνων για τη ζωή ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, αλλά και έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού και ιατρικού εξοπλισμού διαπιστώνει ο «Guardian», σε άρθρο του για το ελληνικό σύστημα υγείας, με τίτλο «Ασθενείς που πρέπει να ζήσουν πεθαίνουν: Η διάλυση της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα» («Patients who should live are dying’: Greece’s public health meltdown»).
Η βρετανική εφημερίδα αναφέρεται σε στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων, σύμφωνα με τα οποία περίπου 10% των ασθενών στη χώρα μας κινδυνεύει να «κολλήσει» θανατηφόρα ενδονοσοκομειακή λοίμωξη. Μάλιστα, κατ’ εκτίμηση 3.000 θάνατοι αποδίδονται σε ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Στο δημοσίευμα αναφέρεται ότι η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει το σύστημα υγείας περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τομέα στην Ελλάδα.
Από το 2009, οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία έχουν μειωθεί κατά σχεδόν ένα τρίτο -περισσότερο από 5 δισ. ευρώ- σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης. Μέχρι το 2014, οι δημόσιες δαπάνες είχαν μειωθεί στο 4,7% του ΑΕΠ, από ένα προ κρίσης επίπεδο που ήταν στο 9,9%. Περισσότεροι από 25.000 εργαζόμενοι έχουν απομακρυνθεί από τις θέσεις εργασίας τους και τα νοσοκομεία πολλές φορές ξεμένουν από φάρμακα, γάντια, γάζες, ακόμα και από σεντόνια.
Περισσότεροι από 2,5 εκατομμύρια Έλληνες έχουν μείνει χωρίς κάλυψη υγειονομικής περίθαλψης σημειώνει το δημοσίευμα και συνεχίζει «Οι ελλείψεις ανταλλακτικών είναι τέτοιες ώστε μηχανήματα σάρωσης και άλλες εξελιγμένες διαγνωστικές συσκευές να έχουν γίνει όλο και πιο ελαττωματικές. Οι εξετάσεις αίματος δεν γίνονται πλέον στα περισσότερα νοσοκομεία».
Σε δίωρη στάση εργασίας από τις 12.00 μέχρι τις 14.00 προχωρούν την Τετάρτη 4 Γενάρη οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ με αίτημα την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου όλων των εργολαβιών και ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων στην επιχείρηση με σύμβαση αορίστου χρόνου.
Η απόφαση για τη στάση εργασίας πάρθηκε την περασμένη Πέμπτη 22 Δεκέμβρη στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων.
Στη διάρκεια της στάσης εργασίας θα πραγματοποιηθεί Γενική Συνέλευση στον κινηματογράφο «Ίλιον» με θέμα τον ορισμό ημερομηνίας απεργίας για την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών.
Γνωστοποιώντας την απόφαση για τη στάση εργασίας στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ το Συνδικάτο Συγκολλητών - Εργατοτεχνιτών - Υπαλλήλων Μετάλλου Ν. Φθιώτιδας σημειώνει ανάμεσα σε άλλα ότι δεν έχει υπάρξει δέσμευση για την υλοποίηση του αιτήματος έστω και με χρονοδιάγραμμα και υποστηρίζει ότι αυτό γίνεται για να διασπαστεί ο αγώνας των εργαζομένων (Διαβάστε τις κοινοποιήσεις προς τη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ στα Συνημμένα Αρχεία).
Το Συνδικάτο στο κάλεσμά του προς τους εργαζόμενους αναφέρει:
«Ο αγώνας μας για την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών στη ΛΑΡΚΟ και η ενσωμάτωση όλων των εργαζομένων στην ίδια με σύμβαση αορίστου χρόνου είναι ένας αγώνας που διεξάγεται την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πριν 2 μήνες στη Βουλή πέρασε τροποποίηση για περαιτέρω διεύρυνση και νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων.
Είναι ένας αγώνας που εκ των πραγμάτων αντικειμενικά έχει απέναντί του τη ΛΑΡΚΟ, τους εργολάβους και τα κόμματα που τους εξυπηρετούν.
Είναι ένας αγώνας που εκ των πραγμάτων αντικειμενικά έχει απέναντί του τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, όπως και να λέγεται, από την άποψη πως έχει στηρίξει και συνεχίζει να στηρίζει τα κόμματα που κυβερνούν και κυβέρνησαν.
Ήσασταν όλοι παρόντες όταν η ΛΑΡΚΟ στην αρχή του αγώνα μας είπε πως δεν είναι δυνατόν να γίνουν ενσωματώσεις.
Ο αγώνας και η ενότητα όλων των εργαζομένων είναι αυτά που ανάγκασαν τη ΛΑΡΚΟ να αποφασίσει να κάνει λίγες ενσωματώσεις.
Η συνέχιση του αγώνα και η ενότητα των εργαζομένων είναι αυτά που θα τους αναγκάσουν να υλοποιήσουν το δίκαιο αίτημά μας.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Κάποιοι για να διασπάσουν τον όμορφο και δίκαιο αγώνα μας θα κάνουν τα πάντα. Το Συνδικάτο μας έχει πείρα για να τους απομονώσει και να τους βάλει στη θέση τους.
Αυτοί που τώρα μας λένε πως το Συνδικάτο μας είναι κομματικό είναι οι ίδιοι που το 2006 λέγανε τα ίδια για να διασπάσουν τον τότε αγώνα των εργαζομένων στις εργολαβίες.
Τότε τα κατάφεραν. Διασπάσανε τον αγώνα και η ΛΑΡΚΟ αντί για την κατάργηση του σκλαβοπάζαρου των εργολαβιών έκανε μόνο 120 ενσωματώσεις με συμβάσεις κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της.
Εμείς βάζουμε τον προβληματισμό στο κάθε μέλος μας που ήταν παρόν και συμμετείχε στις ΓΣ:
Όλοι όσοι ήμασταν στις ΓΣ είμαστε φίλοι του ίδιου κόμματος;
Όλοι όσοι ήμασταν στις ΓΣ έχουμε τις ίδιες ιδέες;
Γιατί να είναι Ρομπέν των Δασών όποιος θέλει καλύτερες συνθήκες εργασίας για όλους μας;
Γιατί μας κατηγορεί το Επιχειρησιακό Σωματείο; Τι του κάναμε;
Αυτοί οι συνδικαλιστές που λένε το Συνδικάτο μας κομματικό για να μας διασπάσουν έχουν δουλέψει μία ώρα στον εργολάβο για να δουν πώς είναι;
Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι,
Έχοντας εμπιστοσύνη σε όλους σας, σας καλούμε εσείς να απαντήσετε στη λασπολογία και στις συνειδητές προβοκάτσιες που κάνει η πλειοψηφία του Σωματείου Εργαζομένων ΛΑΡΚΟ για να εξυπηρετήσει τη Διοίκηση.
Ένα είναι σίγουρο. Πως αν κάνουμε πίσω τώρα, η ΛΑΡΚΟ θα σταματήσει σε αυτές τις 15 ενσωματώσεις όπως έκανε το 2007 με τις 120 ενσωματώσεις.
Aν συνεχίσουμε να είστε σίγουροι πως μαζί μας θα είναι όλοι οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, η τοπική κοινωνία, άλλα συνδικάτα του κλάδου και γενικότερα. Στον αγώνα ξεχωρίζουν οι εχθροί από τους φίλους.
Αν συνεχίσουμε υπάρχει προοπτική να καταργήσουμε μια για πάντα το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών.
Μόνο με τον αγώνα έρχεται η νίκη και ο αγώνας για να είναι νικηφόρος χρειάζεται συμμετοχή και αποφασιστικότητα.
Από αυτή την άποψη η επιτυχία της 2ωρης στάσης και της ΓΣ θα είναι αυτά που θα καθορίσουν το μέλλον των κινητοποιήσεων».
H Αθηναία «Ωραία Ελένη», η ξεκαρδιστική οπερέτα - έκπληξη που κέρδισε κοινό και κριτικούς, επιστρέφει, για τρίτη συνεχή χρονιά, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Αδάμ και μουσική διεύθυνση Χρύσας Γρένδα. Από την Κυριακή 15 Ιανουαρίου και κάθε Κυριακή, στις 21.30, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Η γνωστότερη φάρσα του Offenbach, είναι μια σάτιρα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ένα έργο με μελωδίες που δημιούργησαν σχολή, μια μουσική κωμωδία που, από τις πρώτες νότες ως το φινάλε, συνδυάζει ευρηματικά υπέροχες μουσικές ερμηνείες με σκηνές αυθεντικής αίσθησης του χιούμορ.
Έρωτας, μοιχεία, σκηνές ζηλοτυπίας, ναυαγοσωστικά κόλπα, μεταμφιέσεις και μαντικές τεχνικές χαρίζουν άφθονο γέλιο. Ενάντια στη φήμη που θέλει το λυρικό θέατρο ένα θέαμα αποκλειστικά για λίγους και "εκλεκτούς" και την οπερέτα ένα είδος παρωχημένο - μουσειακό, η "Ωραία Ελένη" αναδεικνύει το λαϊκό και προσιτό χαρακτήρα του συγκεκριμένου θεατρικού είδους προτείνοντας μια νέα ριζοσπαστική ανάγνωση.Μέσα από μια ανανεωμένη και σύγχρονη ματιά - σκηνοθετικά, κινησιολογικά και ερμηνευτικά - η Ωραία Ελένη μιλάει ελληνικά και σκιαγραφεί ανάλαφρα αλλά χωρίς περιστροφές, μια κοινωνία που κάνει ό,τι μπορεί για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με την πικρή αλήθεια της καθημερινότητας.
"Σάτιρα, κωμωδία, μουσική και συνολικά μια εξωφρενική παράσταση όπερας, από ταλαντούχους καλλιτέχνες που εκμεταλλεύονται ένα από τα πιο εκρηκτικά και αμφιλεγόμενα libretto στην ιστορία της μουσικής. Συνιστάται για στενόμυαλους ασθενείς, με τάσεις αυτοβελτίωσης." (Γιάννης Καψάσκης – typosthes.gr)
Τέσσερις μουσικοί, επτά λυρικοί ερμηνευτές και δύο χορευτές, υπό τις οδηγίες του σκηνοθέτη Παναγιώτη Αδάμ, προσεγγίζουν την κωμική όπερα αναδεικνύοντας παράλληλα και τα δύο συστατικά της στοιχεία. Τη θεατρικότητα και την εμπνευσμένη μουσική του J.Offenbach. Όταν η Ωραία Ελένη παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, το Δεκέμβρη του 1864, σημείωσε αμέσως τεράστια επιτυχία, παρά την θύελλα αντιδράσεων από τους κριτικούς της εποχής, που μιλούσαν για βλασφημία, για τολμηρά υπονοούμενα και ανήθικη πλοκή. O κριτικός της εφημερίδας New York Tribune μάλιστα έφτασε να γράψει: «Σας συνιστούμε να μην την πλησιάσετε!».
Κι όμως, το κοινό συνέρρεε κάθε βράδυ στο θέατρο και οι παραστάσεις έφτασαν τις επτακόσιες. Οι εφημερίδες της εποχής σημείωναν με έκπληξη ότι κάθε βράδυ το θέατρο ήταν γεμάτο από μοντέρνο κοινό που απολάμβανε την σατυρική πλοκή και την εξαιρετική μουσική χωρίς να δείχνει ότι ενοχλείται.
Πιστή στο ραντεβού της με την αρχή της καινούργιας χρονιάς, οι μουσικοί της κοσμοαγάπητης Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, ή Αrmonia Atenea, όπως είναι διεθνώς γνωστή, υπό τη διεύθυνση του χαρισματικού, κορυφαίου έλληνας μαέστρου Γιώργου Πέτρου, μας εισάγουν στο 2017, με το στροβιλισμό των βιεννέζικων βαλς.
Το λαμπερό αθηναϊκό σύνολο με τη διεθνή ακτινοβολία θα απολαύσουμε την Τετάρτη 4 Ιανουαρίου στις 8:30 το βράδυ, στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης. Το φετινό πρόγραμμα τιτλοφορείται «Πρωτοχρονιά με Άρωμα Βιέννης» και περιλαμβάνει μερικές από τις διασημότερες και πιο αγαπημένες της βιεννέζικης παράδοσης, ιδανικό μουσικό ποδαρικό που θα μας οδηγήσει με αισιοδοξία σε μία νέα χρονιά γεμάτη υγεία και ευτυχία.
Φωτεινό αστέρι που οδηγεί τη βραδιά είναι φυσικά η παράδοση της πρωτοχρονιάτικης συναυλίας της Φιλαρμονικής της Βιέννης, που αφιερώνει την πρώτη μέρα του χρόνου στις αξέχαστες μελωδίες της οικογένειας Στράους.
Η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής…
… ταξίδεψε το 2016 το ελληνικό, αλλά και το διεθνές κοινό σε μουσικά ταξίδια σε όλο το εύρος της σπουδαίας μουσικής. Εμφανίστηκε, καταχειροκροτήθηκε και χαιρετίστηκε με standingovation στο Φεστιβάλ Πεντηκοστής του Σάλτσμπουργκ παρουσιάζοντας σε πρώτη παγκόσμια αναβίωση την όπερα του Τζινγκαρέλι, Ρωμαίος & Ιουλιέτα. Μαζί της και με την καθοδήγηση της μαγικής μπαγκέτας του Γιώργου Πέτρου απολαύσαμε την αναβίωση της συναυλίας-μαραθωνίου που έδωσε ο Μπετόβεν στη Βιέννη το 1808, τη Ραψωδία – κύκλο τραγουδιών Η μπαλάντα του Μαουτχάουζεν – Κασσιανή του Μίκη Θεοδωράκη, τον Σκιπίωνα του Handel, μαραθώνιο Μότσαρτ και Μπαχ με όργανα εποχής, το θρυλικό μιούζικαλ WestSideStory, τον διάσημο κόντρα τενόρο Franco Fagioli σε έργα Ροσίνι, τα μεγαλειώδη CarminaBurana, το ελληνικό belcanto.
Το πρόγραμμα της βραδιάς
Johann Strauss ll: -Βαλς από την οπερετα "1001 Νύχτες", op. 346
-Polka "Bluette", γαλλική πόλκα, op. 271
-Εισαγωγή από την οπερετα "Μια νύχτα στη Βενετία"
Joseph Strauss: -"Aus der ferne" (από μακρυά) πολκα-μαζουρκα, op.270
Johann Strauss ll: -"Fruehlingsstimmen" (οι φωνές της άνοιξης) βαλς, op. 410
